مرجع خبری رئال مادرید : محله سن کریستوبال ، محله ای کارگری در جنوب مادرید است . در کنار مسیرهای راه آهن ، مدرسه ای  به نام ناواس تولوزا وجود دارد که رائول گونزالس بلانکو تا سن 17 سالگی در آن به کلاس می رفت تا این که دست روزگار او را به فوتبال کشاند تا یکی از اسطوره های برنابئو شود . در یکی از گوشه های این مدرسه ، سالها پیش مکانی برای نگه داری 52 کودک و بزرگسالان که دچار معلولیت ذهنی هستند ، تعبیه شد . در مجموع 17 کارمند ، در حال نگه داری ، این اشخاص هستند که دچار مشکلات ذهنی هستند .

پنجشنبه گذشته ، ساعت 15:35 ، در آمفی تئاتر این مجموعه ، کریستیانو رونالدو حاضر شد . مربیان به شاگردان خود نگفته بودند  کریستیانو با خودروی خود و یک لبخند ملیح ، آمد و بچه هایی که در حال به فراموشی سپرده شده بودن بسر می بردند ، سر زد . یکی از آن ها که در ابتدا از شدت تعجب چشمانش گرد شده بود گفت :" خدای من ، این کریستیانو رونالدوست ! "
آمادور که برق چشمانش مشخص بود ، کاملا از این حرکت انساندوستانه کریستیانو که به خاطر کمک به اتحادیه خانواده ها و کودکان با مراقبت های ویژه در نظر گرفته شده بود ، به وجد آمده بود . بازیکن پرتغالی بدون یک لحظه تردید ، او را در آغوش گرفت .  سپس به بقیه گفت :" چطورید ؟ از مادرید هستید ؟ " یک مرد جوان 22 ساله با بی ربایی همچون یک پسر سه ساله گفت :" کریستیانو ، من طرفدار اتلتیکو هستم ، اما تو بهترینی ... "

هیجان
ستاره پرتغالی ، شم انساندوستانی و دوست داشتنی خود را در زمان بازدیدش از کلاس ها ی این مدرسه به نمایش گذاشت .  چند صحنه برایش تکان دهنده بود و چند باری به مندس ، دوست و وکیلش گفت :" خورخه ، این خیلی مشکل است اما این ها فوق العاده هستند ."
سخراریو ، مدیر ناواس تولوزا که بدنسازی درس می دهد ، در این ملاقات کریستیانو رونالدو را همراهی می کرد . ستاره پرتغالی برای 43 دقیقه فشارهای روزانه خود را که باعث می شد خودش را "خوش تیپ ، ثروتمند و بهترین " بخواند . کریستیانو با لبخند به یاد دوران مدرسه خود در فونچال افتاد و به این بچه های معلول ، یک چیز با ارزش داد : خوش بینی و لبخند .
 

توماس رونکرو ، سردبیر آس (مرد کت و شلواری) در کنار کریستیانو